پیام نوروزی مقام معظم رهبری به مناسبت حلول سال 1371 هجری شمسی
بسماللَّهالرّحمنالرّحیم
یا مقلّب القلوب والابصار. یا مدبّراللیل والنّهار. یا محوّل الحول والاحوال. حوّل حالنا الی احسن الحال.
عید سعید نوروز را به هممیهنان عزیز، صمیمانه تبریک عرض میکنم؛ مخصوصاً به ایثارگرانی که میهن ما به آنها بسیار مدیون است و به خانوادههای عزیز شهدا، جانبازان جنگ تحمیلی و خانوادههای آنها، آزادگان و اسرا و مفقودین و خانوادههای آنها و همچنین به همه رزمندگان و کسانی که آزمایش دشوارِ دوران جنگ را با همه وجودشان تحمّل کردند؛ چه ارتشیان، چه سپاهیان و چه آحاد عظیم میلیونی بسیج.
امسال خوشبختانه عید نوروز را میتوانیم به بعضی ملتهای دیگر هم که بهطور رسمی این عید را آزادانه جشن میگیرند، تبریک عرض کنیم. من به مردم جمهوری آذربایجان، مردم تاجیکستان، مردم ازبکستان، مردم ترکمنستان و همچنین بسیاری از مردم دیگر در کشورهای منطقه که عید نوروز را گرامی میدارند و آن را جشن میگیرند، تبریک عرض میکنم.
از این فرصت استفاده میکنم و به روح مطهّر امام بزرگوارمان که برانگیزاننده این شور و شوق عمومی و متّحد کننده جانها و دلها در همه جهان اسلام و در منطقه بود، درود میفرستم و برای روح آن بزرگوار طلب مغفرت میکنم.
عید امسال، با ماه مبارک رمضان، بخصوص ایام و لیالی مبارکه قدر و همچنین با میلاد باسعادت امام مجتبی،علیهالصّلاةوالسّلام، متقارن است. امیدواریم تحوّل طبیعت در بهار امسال، همراه و مقارن با تحوّل اخلاقی و روحی و اعتلای معنوی در همه ما باشد.
عید کامل برای یک ملت، هنگامی است که آحاد ملت بتوانند درون خودشان را با امید، ایمان، نشاط و وجدانِ کار و آگاهی و معرفت بسازند. همچنین بتوانند با استحکام بخشیدن به رابطه خود با خداوند متعال و تحکیم معنویّت در درون، به وسیله دعا و با استعانت از خدا، با توکّل، خضوع و عبادت، جان و دل خود را روشن کنند و به آن امید و اطمینان و آرامشی که برای سعادت انسان لازم است، برسند. در چنین وضعیتی است که یک ملت در مقابل حوادث زمانه، دیگر به هیچوجه آسیبپذیر نخواهد بود. انشاءاللَّه در این سال جدید و بخصوص در این ماه مبارک رمضان و این روزها و شبهای قدر، بتوانیم به چنین توفیقاتی دست پیدا کنیم .
سالی که بر ما گذشت، سال حوادث بزرگی در سطح عالم بود که البته بهطور قهری، ما نیز از آثار این حوادث کاملاً بر کنار نبودیم. این حوادث، آثاری شیرین و مطلوب و احیاناً آثار نامطلوبی داشته است. البته مسؤولین کشور تلاششان این است که در قبال حوادث عالم، آثار شیرین و مطلوب را افزایش دهند و آثار نامطلوب و احیاناً تلخ را هر چه میتوانند بکاهند.
یکی از این حوادث، از هم پاشیده شدن امپراتوری بزرگ و کشور اتّحاد جماهیر شوروی و زوال یک ابر قدرت بود که حقیقتاً حادثهای بزرگ در زمان و تاریخ ما به حساب میآید. این حادثه از چند نظر حائز اهمیت است: اوّلاً از این نظر که موجب شد در خلال کشورها و ملتهایی که استقلال و آزادی خودشان را به دست آوردند، کشورها و ملتهای مسلمان نیز به این امتیازات برسند. میلیونها مسلمان در این منطقه و در همسایگی ما توانستند آشکارا و با صراحت، آرزوها، آرمانهای اسلامی و فرهنگ خود را بر زبان بیاورند و آن را مطرح کنند؛ در حالی که دهها سال از این حقّ طبیعی محروم بودند. جهت دوم این است که زوال یک ابر قدرت در دوران کنونی، که دوران تاخت و تاز ابرقدرتها در صحنه جهانی و عرصه زندگی ملتها بود، حادثهای است که میتواند ملتهای ضعیف را امیدوار کند؛ برای هوشمندان عالم عبرتی باشد و فروغ امیدی در دل بسیاری از مردم عالم بیفروزد.
از حوادث مهم دیگر در سالی که گذشت، بیداری مسلمانان و شدّت یافتن نهضتهای اسلامی در کشورهای گوناگون بود که خبرهای آن را در سال گذشته کاملاً داشتیم و ملت عزیزمان این خبرها را شنیدند.
از جمله حوادث شیرین برای ما در سال گذشته، افزایش نفوذ و اعتبار کشور عزیزمان در سطح عالم بود. کشور ما در حوادث بینالمللی، نقش بارزی داشت و توجّه جهانی به آن جلب شد. این امر موجب بسط و توسعه ارتباطات مثبت سیاسی و اقتصادی و فرهنگی با کشورهای سالم جهان شد که برای ما بسیار خوب بود. این همه، معلول فداکاریها و تلاشهای کسانی است که در طول این چند سال، در صحنهها و میدانهای مختلف، از دل و جان کوشیدند. بیشترین فضل در این زمینه، به ملت بزرگ و مردم شجاع و آزاده ما برمیگردد که در طول سالیان متمادی، صحنههای انقلاب را با حضور خودشان چنان زنده نگه داشتند که انقلاب توانست در دنیا و در چشم ملتهای عالم، برجستگی لازم را پیدا کند.
مسأله محسوس داخلی در سال گذشته، تلاش دولت و مسؤولین برای بازسازی کشور بود. در طول این یک سال، یا کارهای زیربنایی خوبی را شروع کردند و یا طرحهای عمدهای را به بهرهداری رساندند. طبیعی است که برای آبادی و توسعه اقتصادی کشور و نیز برای ریشهکن شدن فقر و بیکاری، اساس قضیه این است که طرحهای عمده و مادر، در کشور اجرا و راهاندازی شود. این، کاری است که بحمداللَّه در سالی که گذشت انجام گرفت. یعنی بخش مهمی از طرحهای مورد نظر شروع شد و یا اینکه در مرحله طرّاحی، اجرا و بهرهبرداری است که البته ادامه آن، به فضل الهی، در سالهای آینده هم خواهد بود.
آنچه که من میتوانم در این روزها نسبت به سال گذشته - که پایان آن را مشاهده کردیم - عرض کنم، این است که پارسال، از لحاظ حوادث جهانی و مسائل داخلی، برای ما سالی پر حادثه و پر تحرّک بود و تلاشهای موفقیّتآمیز زیادی صورت گرفت. حتماً لازم است که حادثه پیروزی سیاسی بسیار بزرگ ملتمان را در اظهار نظر سازمان ملل نسبت به جنگ تحمیلی و اینکه عراق آغاز گر جنگ بود، تکرار کنم و به یاد بیاورم. هشت سال تلاش و مجاهدت مرارتبارِ این ملت، با این شهادت جهانی، رنگ و نمای دیگری در دنیا پیدا کرد. اگر چه حقجویان و حقبینان، حقیقت قضیه را قبل از این شهادت هم میدانستند و ملت ما از همه بیشتر به حقّانیت و مظلومیت خود واقف بود؛ لکن درعینحال این ملت نیاز به این گواهی آشکار از سوی رسمیترین سازمان بینالمللی داشت.
به هرحال سال موفقیّتآمیزی بود. بحمداللَّه موفقیّتهای نسبی زیادی داشتیم و قدمهایی به سمت جلو برداشتهایم. البته هرگز کسی نمیتواند ادّعا کند که به اهداف کاملِ این تلاش چندین ساله رسیدهایم. بلکه در جهت آن اهداف، قدم برداشتهایم و انشاءاللَّه ملت ما به اهداف نهایی خود هم خواهد رسید.
توصیهای که در آغاز امسال میخواهم به همه ملت عزیزمان و مسؤولین، عرض کنم، این است که هم ملت و هم مسؤولین و دولت خدمتگزار، باید کوشش کنند این وحدت و یکپارچگی و این پیوند صداقت و مودّتی را که بین دولت و مر